EASY

DANS - Data Archiving and Networked Services

Search datasets

Close Search help

Getuigen Verhalen, Reis van de Razzia, interview met Dick Blonk

Cite as:

Jager, MA E. J. de (Stichting Reis van de Razzia) (): Getuigen Verhalen, Reis van de Razzia, interview met Dick Blonk. DANS. https://doi.org/10.17026/dans-z9t-2tge

2012-12-01 Jager, MA E. J. de (Stichting Reis van de Razzia) 10.17026/dans-z9t-2tge

Op de avond van 9 november 1944 werd er een cordon rond Rotterdam en Schiedam gelegd door het Duitse leger. Alle belangrijke bruggen en strategische punten waren afgezet, trams reden niet meer en het telefoonverkeer was geblokkeerd. Op de twee daarop volgende dagen werden ruim 52.000 Rotterdammers en Schiedammers tussen de zeventien en veertig jaar oud opgepakt en afgevoerd richting Duitsland om daar dwangarbeid te verrichten in veelal beroerde omstandigheden.

De Razzia van Rotterdam is een van de grootste klopjachten die het Duits Nationaalsocialistische regime heeft gehouden. Het verzetsblad Vrij Nederland reageerde dan ook geschokt, het schreef op 14 december 1944: ‘Vijftigduizend Nederlandse mannen laten zich als schapen wegvoeren en evenzoveel vrouwen zien toe hoe hun mannen en zoons weerloos naar Hitlers slachtbank worden geleid’.

Het project Reis van de Razzia is gebaseerd op gefilmde getuigenissen van mannen die de razzia en de daaropvolgende reis hebben meegemaakt, om een hiaat in de geschiedschrijving te vullen en om inzicht te geven in de gebeurtenissen aan de hand van het thema "Handelingsruimte van een individu in een samenleving onder druk".

Dick Blonk

De heer Blonk was achttien jaar toen hij meeging met de razzia. Met een kolenaak kwam hij terecht in Kampen. Van daar uit is hij verder gegaan met de trein naar Duitsland tot in het Ruhrgebied bij Essen. Onderweg heeft hij schoten gehoord, maar pas later heeft hij begrepen dat er mensen zijn doodgeschoten. Hij moest loopgraven en schuttersputjes graven.

Hij is bevrijd door de Amerikanen en werd, na ontluizing en inschrijving, opgevangen in een gevangenis in Duitsland en later in een klooster bij Vaals. Daar bleek hij tuberculeuze buikvliesontsteking te hebben. Uiteindelijk is hij met een ambulance naar huis, naar Rotterdam terug vervoerd. Daar heeft hij nog een jaar nodig gehad om te herstellen.

Toen hij hersteld was, ging hij aan het werk. Hij heeft zijn werkzame leven als inspecteur van woningcorporaties in 1990 beëindigd. De heer Blonk herinnert zich nog goed de armoede en dat heeft er toe geleid dat hij nog steeds geen eten weggooit.

Relations